نفسم
چندیه وا تنم و به زیر ساتم نفسم
مست باوینه ی پر عطر صداتم نفسم
عهد بستم که تو ن هیچ به تهنا نهلم
پس قافم که روی باز واباتم نفسم
چه غم ار حونمه تو کردیه ویرون و خراو
زار و پابسته به او بند پلاتم نفسم
عمر مو پیش کشت تا که نمیری ای گل
مرگ ایر باز بیاهه به نیاتم نفسم
دی بهار و گل و نسرین و چمن سی چنومه
مو که سرمست چویلای میاتم نفسم
شعر از فریده چراغی
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.