به آبشار یخی در دامنه کوه پریز، در حد فاصل روستای دره‌اسفر(دره اسپر) و سراوند، منطقه‌ای که نزد ما میوندها با نام “رزوکستوݩ” شناخته می‌شود، خیره شده بودم. این منظره زیبا را از داخل کانال دورودیها مشاهده کردم و به واژه خلاقانۀ “رچ‌تاف” که در بحث اسمگذاری آنجا استفادۀ شده بود، توجُّـه‌ام، جلب شد. واقعا این واژه جالب را دوست داشتم. این واژۀ جالب نشان از پویایی و وازایی زبان لری برای خلق واژگان نو برای گویشوران خویش است.
در گویش بختیاری میوند، مثل خیلی از گویش‌های لری دیگر، رچ به معنای یخ و جامد و تاف به معنای آبشار است.
در گویش بختیاری میوند، کلمه رَزوک به معنی درخت بلوط سرسبز جوان است و رزوکسوݩ هم در معنای عام به جای متراکم و پوشیده از درخت بلوط یا به عبارتی دیگر جنگل بلوط می‌گویند. اما به معنای خاص، به منطقه‌ای جنگلی، از درختان بلوط در دامنه شرقی کوه پریز می‌گویند.
و واژه دیگر که لازم است که به این مناسبت، یادآوری شود؛ «میل» است به معنای قندیل که شکلی یخ بستن آب است.
میل بَستن یعنی قندیل بستن که معنی کنایی دیگر هم مثل یخ زدن، منجمد شدن، خیلی سرد هم دارد.
متضاد میل واژه مَلیل است به معنای آب ولرم .
✍️ روزبه سعادت
