شَرا یک ابزار کشاورزی، در مناطق روستایی حاشیه دامنه شمالی اشترانکوه و دشت بربرود مئیوند، برای حمل سِفال گندم و جو و بافه کشی است که از یک تور که از موی بز بافته می‌شد و دو عدد چوب در طرفین و یک چوب دوشاخ به نام پابنه برای حفظ تعادل شَرا استفاده می‌شد تشکیل شده است
که نمونه های اولیه‌ای از آن نیز در دیگر مناطق مئیوند نشین برای بافه کشی وجود دارد که با نام های کَنَک بُنه و بافه کَش مشهور است.
دیگر براداران بختیاری ما نیز بیشتر مواقع آن را با واژه کَنَک می‌خوانند و از واژه بُنه نیز استفاده می‌کنند که در بیت لری بختیاری زیر به واژه کنک اشاره شده است.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.