این مستند به زبان بختیاری در برنامه همدرنگ شبکه خوزستان ساخته شده است
درباره قلعه حاج علی نقی خان میوند بیشتر بدانیم :
یکی از بناهای تاریخی و کمتر شناخته شده ی استان لرستان است که در نزدیکی روستای”گَل گیرچَک” یا گل گورچک از توابع بخش مرکزی شهرستان دورود قرار دارد. قدمت این قلعه به اوایل دوران قاجاریه باز می گردد و متعلق به یکی از تبار خوانین و بزرگان سر‌شناس ایل بختیاری باب مئیوند، خانواده خوانین شاه منصوری پولادوند است که در حدود شهرستان فعلی دورود به نام “حاج علینقی خان” می‌زیست، است. و فرزندان وی نسل در نسل برای آبادانی آن کوشیده‌اند و حمیدخان آخرین ساکن این عمارت بود که به خانی مردم‌دار مشهور هستند و بعد از وی گویا به حال خود رها شده است.
لرستان به دلیل موقعیت ویژه جغرافیایی در طول تاریخ پر فراز و نشیبش همواره مورد هجوم حکومت های قدرتمند نظیر مغول و تیموریان واقع شده اما با رشادت و استقامت بی نظیر لُر، هیچ گاه تسلیم متجاوزین نشده. فرمانروایان محلی و اتابکان لُر اگر توان مقابله رودررو با لشکریان مغول و تیموریان را نداشتند به دژهای نظامی پناه می بردند و از آنجا جنگ را فرماندهی می کردند تا مانع پیشروی دشمنان شوند.
در منطقه سیلاخور قلعه های متعددی در قرون متمادی وجود داشته که با گذر زمان به تدریج نابود شده اند. ولی قلعه حاج علینقی خان کماکان پابرجاست البته بخش هایی از آن تخریب شده. این بنای ارزشمند در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده اما متأسفانه مهجور مانده است!
میراث فرهنگی و گردشگری لرستان می تواند با حمایت فنی و مالی از مالک قلعه حاج علینقی خان پولادوند که از وارثان آن خان مردم دوست هستند، شرایط را برای بازسازی کامل و تبدیل شدن آن به یک جاذبه مهم فرهنگی و درآمدزای توریستی برای مردم آن روستا فراهم نماید. این قلعه در منطقه ای زیبا و چهارفصل قرار دارد و در صورت ساماندهی قطعاً پذیرای هزاران گردشگر خواهد بود.
قلعه ها و آثار تاریخی بسیاری از خوانین و شخصیت های ممیوند بخصوص خوانین پولادوند در مناطق مختلف سیلاخور، جاپلق و بربرود تا دشت نهاوند وجود داردکه نیاز به شناسایی و معرفی آنها است.
تا کنون بیست و دو قلعه و دژ متعلق به ادوار مختلف تاریخ در استان لرستان شناسایی و ثبت شده. به عبارت دیگر لرستان پایتخت قلعه های تاریخی ایران است ولی در سایه بی توجهی نهادهای مسئول بیشتر این سرمایه های فرهنگی مانند قلعه حاج علینقی خان میوند وضعیت مناسبی ندارند و برای توریستها کاملاً ناشناخته هستند!
به راستی اگر این آثار شکوهمند که هر کدام برگی زرین از دفتر تمدن این قوم اصیل به شمار می آیند در اصفهان و یزد قرار داشتند حال و روزشان چنین بود.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.